محاسبه ثابت پایداری، پارامترهای ترمودینامیکی و استوکیومتری تشکیل کمپلکس بین لیگاندهای 1 و 8- دی هیدروکسی آنتراکوئینون و 1-(متیل آمینو) آنتراکوئینون با کاتیون های Zn+2 ، Cu+2 و +Ag در مخلوط دو جزئی استونیتریل(AN)- متانول(MeOH)

در این تحقیق واکنش تشکیل کمپلکس بین کاتیون­های Cu2+، 2+ Zn و +Agبا لیگاندهای 1و 8- دی­هیدروکسی آنتراکوئینون (DHAQ) و 1- (متیل­آمینو) آنتراکوئینون (MAAQ) در مخلوط­ دو جزئی استونیتریل(AN)- متانول (MeOH) در دماهای مختلف با به­کارگیری روش هدایت­سنجی مورد مطالعه قرار گرفت. داده­های هدایت­سنجی نشان دادند که در همه موارد، استوکیومتری کمپلکس­ها 1:1 [ML] می­باشد بجز در واکنش تشکیل کمپلکس بین کاتیون 2+ Cuو لیگاند DHAQ در متانول خالص و در مخلوط دو جزئی استونیتریل(AN)- متانول (MeOH) با درصد مولی 75 از استونیتریل که 2:1 [M2L] به­دست آمد. ثابت­های پایداری کمپلکس­ها با استفاده از نرم افزار Genplot و برازش غیرخطی داده­های هدایت­سنجی محاسبه گردید. همچنین داده­های حاصل از آزمایش نشان دادند که ترتیب انتخاب­گری لیگاندهای DHAQ و MAAQ نسبت به کاتیون­های Cu2+، 2+ Zn و +Ag علاوه بر لیگاند، با کسر مولی یک جزء از حلال در مخلوط دو جزئی AN/MeOH تغییر می­کند. مقدار پارامتر ترمودینامیکی &DeltaHºc برای تشکیل کمپلکس­ها از وابستگی دمایی ثابت‌های پایداری کمپلکس­ها با دما بر اساس رسم معادله وانتهوف و برازش خطی با استفاده از نرم­افزار مذکور به دست آمد. نتایج نشان دادند که واکنش تشکیل کمپلکس بین کاتیون­های Cu2+، 2+ Zn و +Ag با لیگاندهای فوق درسیستم­های دو جزئی مورد مطالعه، گرماگیرهستند و در همه موارد کمپلکس­های ایجاد شده از لحاظ آنتالپی ناپایدار امّا از لحاظ آنتروپی پایدار می­باشند. همچنین رسم تغییراتºC T&DeltaSبرحسب Hºc&Delta واکنش تشکیل کمپلکس بیانگر ارتباط خطی مناسب بین آنتروپی و آنتالپی واکنش می­باشد و مقادیر مثبت آنتروپی، ناپایداری آنتالپی واکنش را جبران می­کند.